ÖLDÜRÜLDÜK…

Belki sizin, bizim çocuğumuz ölmedi.

Belki sizin, bizim sevdiğimiz, büyüğümüz, küçüğümüz, akrabamız, arkadaşımız da ölmedi.

Ama “can çekişen” bir şeyimiz var.

Bunu bulan kişi insandır, insan dostudur, insanlık için var olandır.

Bunu bulan kişi ne olursa olsun başka bir cana zarar vermez.

Bunu bulan kişi başkası haykırırken, o acıyı yüreğinde hisseder.

Ya, bulamayan!

İnsan değildir.

Bu terör – cinayet – katliam – vahşet önlenemez miydi?

Ülkemizi yönetenler ne yapıyordu?

Bu yetersiz yöneticileri seçen kadar seçtiren de sorumlu değil midir?

Ne zaman birlik ve dayanışma “ ya herkes için vardır, ya da hiç yoktur “ u öğrenecekler?

Ne zaman “iyi bir insan” olacaklar?

Her birinin yarın için iyi umutları vardı.

Her biri “barış” diyordu ve diyecekti…

Her biri masum ve iyi birer insandı…

Her biri bu ülkemizin bağrından gelmişti “emek” diyeceklerdi…

Her biri iyi yönetilmeyen ülkemiz için “demokrasi” diyordu ve diyecekti…

Her biri sizdiniz, bizdik.

Ama 10.10.2015, sabah saat 10.04 de “öldürüldüler”

Öldürüldük. Hep birlikte kara toprağa girdik.

Yüreklerde dayanası zor, sonsuz acı.

İnsan olmayanların eliyle gerçekleştirilen bu kadere boyun eğmeyeceğiz, eğdirtmeyeceğiz.

Ölümleri kanıksamayacağız.

Bize dayatılmak istenen siyasi emellere alet olmayacağız.

Ölüm olsa da direneceğiz.

Ayla Gürpınar

12.10.2015