DEMOKRASİDEN NE ANLIYORUZ?

Evde sokakta hep duyardım ama anlamını bilmezdim. Utangaç biraz da ürkek bir halde Hayat Bilgisi dersinde öğretmenime sorduğumu hatırlıyorum “demokrasi nedir?” diye. “demokrasi demek yönetimde herkesin söz sahibi olması haklarını savunabilmesi demektir.” Demişti. Anlayamamıştım ortaokul ve lise yıllarında da anlayamadım. Çünkü cümlenin anlamıyla gerek ailem ve gerekse de toplumun yaşayışı arasında uçurum vardı!!. Yoksulduk, onun sonucu olarak da eğitimsiz, hayata sadece tutunmaya çalışıyorduk, gelir dağılımları eşit değildi, işsizlik vardı, sağlık ve sosyal güvenlik yetmiyordu. Sonradan anladım. Tıpkı günümüzdeki gibi Demokrasi vardı ama özgür değildik. Sorgulayacak gücümüz yoktu…   
Aziz Nesin ustanın 1961 yılında yazdığı Zübük romanındaki “Zübükzâde İbram” tiplemesini hepimiz biliriz. Demokrasi anlayışını halka hitabında şöyle anlatır “Sevgili vatandaşlar değerli din kardeşlerim istibdat dönemi bitiyor. Devlet baskısı şunun bunun baskısı yok. Vergi yok. Ne var peki? Artık demokrasi var! Aç gözünü doldur keseni demokrasi geliyor. Demokrasi partimizle geliyor. Demokrasi ne demek sayın hemşerilerim? Demokrasi öyle bi şeydir ki… Dadından yinmez. Anladınız di mi!!! Önce manevi kalkınma istiyoruz arkadaşlar. Kalkınacaz ve de… Hep birlikte kalkınacaz arkadaşlar.” Aynı halk hiçbir vaadini tutmayan Zübükzade′yi kendisini kandırmasına rağmen önce belediye başkanı, sonra milletvekili seçer… cheap Prozac buy methocarbamol
Biz demokrasiyi kitaplardan değil zübüklerden öğrendik yıllarca. Ülke sorunlarına hakim Herkesi dinleyen ona göre sentez yapan siyasiler yerine hangisi işine geliyorsa onu dinleyen nedense kendi bildiğini yapanların listelerini seçtik. Tarihsel değerlerimiz, anlayışımız değişti. Niçin fakir niçin yoksuluz diye sorgulamadık. Fikir ve emek yönünden tembelleştik. birkaç torba kömüre bir kutu erzağa zübüklük yaptık. Korktuk, hala korkuyoruz. Demokrasinin din ve vicdan hürriyeti olduğunu, farklılıkları içinde barındırdığını, sokağın sesi olduğunu, halkın sesinin çıktığı, itaatkar olmadığı oranda güçlü olduğunu, haksızlığa karşı, direniş hakkı olduğunu bilemedik.. Birileri öğrenmeyelim diye bunları kulağımıza fısıldamadı..
Oysa ki Atatürk 1933 yılının 5 Şubatında devletin başında olmasına rağmen Bursa′da Gençliğe şöyle sesleniyordu. Türk genci, devrimlerin ve cumhuriyetin sahibi ve bekçisidir. Strattera No Prescription
Bunların gereğine, doğruluğuna herkesten çok inanmıştır. Yönetim biçimini ve devrimleri benimsemiştir. Bunları güçsüz düşürecek en küçük ya da en büyük bir kıpırtı ve bir davranış duydu mu “Bu ülkenin polisi vardır, jandarması vardır, ordusu vardır, adalet örgütü vardır” demeyecektir. Elle, taşla, sopa, ve silahla; nesi varsa onunla kendi yapıtını koruyacaktır.
Polis gelecek asıl suçluları bırakıp, suçlu diye onu yakalayacaktır. Genç “Polis henüz devrim ve cumhuriyeti polisi değildir.” Diye düşünecek, ama hiçbir zaman yalvarmayacaktır. Mahkeme onu yargılayacaktır. Yine düşünecek “Demek adalet örgütünü de düzeltmek, yönetim biçimine göre düzenlemek gerek.” Onu hapse atacaklar. Yasal yollarla karşı çıkışlarda bulunmakla birlikte bana, başbakana ve meclise telgraflar yağdırıp, haksız ve suçsuz olduğu için salıverilmesi-ne çalışılmasını, kayrılmasını istemeyecek.
Diyecek ki, “Ben inanç ve kanaatimin gereğini yaptım. Araya girişimde ve eylemimde haklıyım. Eğer buraya haksız olarak gelmişsem, bu haksızlığı ortaya koyan neden ve etkenleri düzeltmek de benim görevimdir.”
İşte benim anladığım Türk Genci ve Türk Gençliği !”
Atatürk devrimciydi. Milleti için en iyisini arardı. Kendisinin kurduğu demokrasiyi ve cumhuriyeti dahi sorgulardı. Yanılmadı, çok partili dönemde gelen iktidarları ve gençliğin tepkilerini dönemsel olarak bildi…
Günümüzde biz bilmiyor muyuz? muhtaç olduğunuz kudret, damarlarınızdaki “asil” kanda mevcut değil mi artık… İki satır nutuk okumuyoruz tamam da yurt sevgimiz de mi bitti?