SU YOLUNU, KİTAPLAR DA YERİNİ BULDU…

Kitaplardan önce kitabevlerini, kitap satan insanları sevdim.

Benden on yaş büyük olan ağabeyim, Kadıköy Kitabevi’nde çalışırdı. Küçücük evimize kocaman dünyalar girerdi elindeki kitaplarla. Ulaşımın kolay olduğu, güvenli bir yerdi içinden deniz geçen kent o dönemler, onlu yaşlarımda tek başıma Kadıköy’e iner, tahta kapılı, tahta döşemeli, tahta rafları olan, cilt kokan, kağıt kokan küçücük dükkânda, saatler geçirirdim. O yıllarda kitapların çoğu sert kapaklı, şömizli, şerazeliydi. Ağırlığı vardı; yazanların da, yazıların da, ciltlerin de.

Gaziantepli Mehmet amca, kitabevinin sahibiydi ve bana her hafta çizgi romanlar getirirdi; onlar sert kapaklı değildi, ama çok acayipti. Tom Miks, Texas, Kaptan Swing, Kızıl Maske, Zagor, Mandrake…

*****************

On bir yıl önce yaşamaya başladığım bu sahil kasabasında, ilk gittiğim yer İmge Kitabevi’ydi. Sonra komşu olduk mekâna, ardından da arkadaş olduk çalışanlarıyla. İşini bilerek ve severek yapıyordu mağaza müdiresi –ki bu benim için pek kıymetliydi.

Yirmi iki eylül iki bin on beş; yoğunluğu beni bile korkutan yağmurlu bir gündü. İmge Kitabevi sular altında kaldı!…

Yaşananların şoku, üzüntüsü sürdü bir zaman. Açılacak mı? Açılmayacak mı? derken, suyun dibinden zaferle çıktılar… Akıllar, eller, yürekler birleşti; “yenilmedik… yenilendik” dediler.

Kitap alma ve okuma keyfinin yanına, çaylar, kahveler, kurabiyeler de eklediler. Hemen her kitap hakkındaki bilgilerini, yeniden heyecanla paylaşmaya başladılar.

İşinin ehli tarafından, taş fırında pişirilen ekmekle; ne sattığını bilenlerin kitabevinden alınan kitap, aynıdır.