KIYILARA TUTUNMAK… /Feridun Büyükyıldız BG Yazıları…

Diojen’in fenerini kapıp gelmelerimiz, insana dair her şeyin peşine düşmüşlüğümüz, kirlenen şehirlerden değil midir?

Bodrum’un kıyılarına Bitez’e Yahşi’ye, Yalıkavak,  Gümüşlük kıyılarına tutunanların öyküleri farklı olsa da kömürün yakılmadığı, kadının özgür olduğu, karıncanın incitilmediği şehirdir bize cazip gelen.

Kışın küçük bir kasabaya dönen, hâlâ kapıları kitlenmeden yatılan, yardımlaşması bol, bahçeye dökeceğin keçinin gübresi, komşudan alacağın ağaç testeresi çeker bizi.

“Ekmek yenir, su içilir” diyen Hitit coğrafyasından suyumuzu kavgasız içmeye geldik.

Anadolu’nun ortasında acılara yeterince tutunup “artık ortalarda çok gözükmeyelim” istedik. Yeşilin henüz yeşil, mavinin henüz masmavi olduğu kıyılara tutunduk.

Koskoca coğrafyada buralara kadar ötelenmiş iyiliğin, güzelliğin, paylaşımın, özgürlüğün peşine düştük.

Örümcek kafalardan, karanlık beyinlerden kaçıp da insana geldik.

Geldik de ne iyi ettik.

Gece geç vakit yol kenarında yürüyen bir kadına kimse korna çalmaz. Bu şehrin köpekleri dahi kimseyi ısırmaz.

Sokaklar hayvanlarındır, duvarlar begonvillerin.

İyilik ve güzellik arttıkça iki kere bahar yaşar buralar. Havada ne kadar iyilik varsa o kadar cömerttir doğa. Sonbaharı da bahar yeşilli, baharı da bahar tadında geçer.

Kabakları ışıltılı, tavukları özgürdür.

Siz geçerken kafasını kaldıran ineklere dahi selam verir insan.  Kışları köydür, yazları şehirli sıkıntısı.

O geride bırakılan şehirlerde kaçıp gelinen sadece trafik değildir elbette. Kadının aşağılandığı, ayrı otobüslere ötelenmeye çalışılan zihniyettir.  Kediyi tekmeleyen, köpeği vahşice öldüren,  küçücük çocuklara reva görülen karanlıktır kaçtığımız. Her karış toprağın bir müteahhitte satıldığı, her kaynak suyu bir patronun şişelediği, plastiğe sarılı kalmış bir dünyadır kaçtığımız. Betonlaşmış meydanlar, meydanlara dikilmiş dinazorlardır.

Derdimiz, temiz kalma derdidir.

İnsanınla, insanı arayanınla, misafirinle, kıyılarınla hep temiz kal.

Tertemiz kalasın Bodrum.