VİTRİNİMİN DÜKKÂNI… Dr. Metin Aycıl

Değerli Büyüğüm, bilge insan Dr. Üzeyir Garih’i sevgi, saygı ve rahmetle anıyorum. Işığı bizleri aydınlatmaya devam edecektir.

Doktora tezimin uygulama bölümü için 1983 yılının yaz sonlarında, büyük holdinglerin üst düzey yöneticileri ile görüşmeler yapıyordum; Alarko Holding de bu kuruluşlar arasındaydı. Görüşmelerimi kolaylaştırmak amacıyla Avusturya’daki Profesörüm İngilizce bir referans mektubu yazmıştı.

Belirttiğim gibi, görüşmelerimi üst düzey yöneticilerle yapıyordum, tek bir istisna ise Alarko Holding’di. Burada görüşmeleri Yönetim Kurulu Başkanı Dr. Üzeyir Garih benimle bizzat yapıyordu. Kaç seans görüşme yaptığımız notlarımda duruyor; ancak şu an hatırlamıyorum.

Eğitime verdiği önemi zaten duyuyordum ve biliyordum; ancak bire bir görüşebilmek, benim için büyük bir ayrıcalıktı. Kendisinden çok şeyler öğrendim, feyz aldım. Burada sadece birkaçını paylaşmak istiyorum.

İlk dikkatimi çeken zamanlamaya verdiği önemdi; zamanı çok iyi kullanıyordu. Söylediği zamanda benimle olmak için Yönetim Kurulu toplantısından çıktığına tanık oldum. Görüşmelerimiz sırasında sergilediği alçak gönüllülük şaşırtıcıydı. Herhalde bundan da cesaret alarak bazı sorular sordum kendisine.

Mevsim nedeniyle bazı şirketlerde yöneticiler izinde oluyordu, o nedenle görüşme zamanı oluşturmak her zaman kolay olmuyordu. Ben de Üzeyir Garih’e bu konuyu açtım ve sordum:

“Üzeyir Bey siz tatil yapmaz mısınız?”

Üzeyir Bey şu cevabı verdi:

“Metin, tatil insanın sevdiği işi yapmasıdır, ben de sevdiğim işi yapıyorum.”

Çok çarpıcı gelmişti bana, etkilenmiştim. Zaman biraz daha geçince, birbirimizi biraz daha tanımaya başlayınca, kafamı kurcalayan ve beni biraz da rahatsız eden (aslında birazdan daha fazla) konuyu kendisine açma cesareti gösterdim:

“Üzeyir Bey, benim sizinle veya bir başka yöneticiyle görüşebilmem için neden bir referans mektubuna ihtiyacım var? Metin Aycıl olarak neden görüşemiyorum?”

Üzeyir Bey konuya bana soru sorarak girdi:

“Metin Vakko vitrin yapıyor diye ayıplıyor musun?”

O zaman buna bir anlam verememiştim. Devamında şunları söyledi değerli Büyüğüm:

“Vitrin senin içeri girmeni sağlar, sonrasında iş sana kalır.”

Bir kez daha çok etkilenmiştim.

Söyledikleri bana her zaman ışık tutuyor, onları öğrencilerimle paylaşarak, bu bilge insanın ölümsüzlüğüne kendimce ışık taşımaya gayret ediyorum.

Sonraki yıllarda gördüm ki, dükkânında iyi malı olup, vitrini iyi olmayan bir kimse; vitrini güzel olan, ancak dükkânındaki mallar o kadar da iyi olmayan insanlara göre iyi satış yapamıyor. Bunun özgüven ile ilgisi olduğunu öğrendim. Ancak her zaman dükkânımın iyi mallarla dolu olmasının çok önemli olduğunu da sabırla öğrendim; bu da bana huzur verdi. Vitrini çok güzel; ancak dükkânı boş insanlar her zaman olacaktır. Onlardan kaygılanmayalım diyorum. Onları gördükçe, dönüp kendimize bakalım ve kendi taşımızı özenle, sabırla, coşkuyla yontmaya devam edelim.

Değerli Büyüğüm Dr. Üzeyir Garih son çalışmamızda bana şunu söyledi:

“Metin git istediğin bir yerde çalış; ancak bir yıl sonra bana gel!”

Kısmet olmadı ve ben girdiğim yerde yirmi yıl çalıştım. Üzeyir Bey ile ilişkimi hiç kesmedim. Her bayramında ve özel günlerinde kendisine yazdım ve cevap aldım. Konuşma yaptığı yerlere gidip kendini dinledim ve görüştük. Vefamı eksiksiz gösterdim ve göstermeye devam edeceğim…

Şu an bu satırlara gözyaşlarımın eşlik ettiğini saklamıyorum ve utanmıyorum. Bilge insan Dr. Üzeyir Garih’in bu kadar ucuz aramızdan ayrılması hâlâ içimi acıtıyor.

Işığınız dükkânımı doldurmaya devam ediyor değerli Büyüğüm, nurlar içinde olduğunuza eminim.