Bodrum’un İsmet Müdürü – Hatice Orman Bodrum Gündem Yazıları

1999 yılının Ekim ayında gece bir telefon çaldı, açtığımda ben İsmet Öğretmen dedi tok bir ses. Merhaba buyurun dediğimde ben şu anda Bodrum’dayım yarın sizinle görüşmek istiyorum dedi, Muğla’dan geldiğini o sıralarda boş olan Bodrum Anadolu Lisesi Müdürlüğüne müracaat edeceğini söyledi, ertesi günü tanıştık, gri takım elbiseli koltuğunun altında çantası upuzun bir adamdı. Merhaba hoş geldiniz sözlerinin ardından okulu tanımak istediğini söyledi. Bir süre sonrada okulumuza müdür olarak atandı.

Umurca İlköğretim okulunda bulunduğumuz 1999 yılının Ekim ayında göreve başladı, o sıralarda çift tedrisat eğitim yapıyorduk. Biz sabahçı olduğumuz için sabah ezanından önce derse başlıyorduk. Hava karanlık olduğundan İstiklal Marşı’ törenini bir dersi bitirdikten sonra hava aydınlanınca yapıyorduk.2000 yılının Şubat ayında binamız olmadığı için Turgutreis Anadolu Otelcilik ve Turizm Meslek Lisesi’ne taşındık. İsmet Müdür ile omuz omuza mücadele verdiğimiz zorlu yıllar, mesafeden dolayından dolayı birçok öğrencimizi kaybettik fakat yılmadık, mücadele etmeye devam ettik. Bodrum güç birliği yaptı  ve Konacık Topçular mevkiinde Bodrum Anadolu Lisesi inşaatı başladı. Herkes sevinç içinde; en heyecanlı kişilerden biri kuşkusuz İsmet Hocam, her gün işçilerin başına giderek birebir inşaatı takip ediyor, tuğlayı nasıl koydular, kolanlar nerde, hangi boru nereden geçiyor? Günler geceler boyu sadece bunları düşünüyordu. Okulun yolu yok, servisler nasıl gidecek bin bir çeşit soru vardı hep aklında. Nihayet binamız bitti ve biz yağmurlu bir Şubat gününde Konacık’a Okulumuza taşınıyoruz. Kamyonlara sıraları yüklüyoruz, arkadan  İsmet Hoca’mın ödünç aldığı kırmızı vosvos ile takip ediyoruz. Öğrencilerimiz ve velilerimiz sıraları yükleyip indirirken bize yardım ediyor, çok heyecanlıyız, yedi yıl üç ayrı okul binasında yaşadıktan sonra ilk defa kendimize ait okul binamız oluyordu.

Bundan sonrası kolaydı başımızı sokacak bir okulumuz vardı artık bizim. Sevgi ve emekle, kamuoyunun desteğiyle bir bir eksikler tamamlandı. Yerleşik hayata geçince yavaş yavaş üniversite başarımız arttı, çok geçmeden Boğaziçi Üniversitesi, Hacetepe, ODTÜ gibi sayılı üniversitelere öğrenci yollayan ,mezunlarının neredeyse tamamına yakınının sayılı üniversitelere yerleştiği bir okul oldu. Muğla il birincisi çıkaran bir okulduk artık.

Bu güzellikler devam ederken İsmet Hocamız rotasyona tabi tutularak okulumuzdan ayrıldı. Selimiye ve daha sonra başka okullarda çalışmasına rağmen okulumuzu ve bahçesini hiç ihmal etmedi, kendi elleriyle diktiği ağaçlarını suladı bakımını yaptı. Geride uzun yıllar emek verdiği bir eğitim yuvası ve bu yuvada yetişen binlerce genç vardı. Bugün bu gençler Türkiye’nin ve Dünyanın çeşitli yerlerinde çok farklı iş alanlarında üretmeye devam ediyorlar. Bu ülke ve bu millet için gelecek için çalışıyorlar. Türkiye Cumhuriyetinin aydınlık geleceğini oluşturuyorlar. Temelinde insan sevgisi ve emek olan eğitim kurumunda yetiştiler çünkü.

İsmet Hoca, kendisi de Köy Enstitülü bir öğretmen çocuğu olduğu için sanatı, sporu insan emeğini çocuklarımıza öğretmeye çalıştı. Karşılıksız veren, emeği ile yaşamayı seven bir insandı. Ardında binlerce emek ve sevgi bıraktı. Maddi çıkarların hiç önemi olmadığını, manevi duyguları önemsedi hep. Farklılıkları göz önünde bulundurarak işe ve başarıya odaklanarak yıllarca güç birliği yaptığım bu insandan insanlığı, geride güzel izler bırakmayı öğrendim. Gelip geçici olan bu yaşamda güzel izler bırakabilmek insan olmanın en güzel yanıydı. Aramızdan çok erken ayrıldı elbette, daha yapacak çok işi ve hayalleri vardı her insan gibi. Bunca yılın birikimi ve tecrübesini hepimize aktaracak, gençler engin fikirlerinden faydalanacaktı. Ne yazık ki bu kadarmış ömrü, kısa ömre çok şey sığdırmak ve ölümsüz olmak. İsmet Hocamız bunu başardı, Bodrum’da silinmez izler ve emek bırakarak binlerce yürekte yaşıyor.

Sevgili İsmet Hocam, mekanın cennet olsun, huzur içinde yat. Bodrum ve binlerce gencimiz seni  ve emeklerini  sonsuza kadar hiç unutmayacak.

                                                                                                                 24.11.2020

                                                                                                                 Hatice Orman