WABİ SABİ Japon felsefesi ve KİNTSUGİ sanatı

Mağlubiyetin takısıdır “keşke”…

Kaçırılmış fırsatların, bastırılmış duyguların,

Harcanmış hayatların,

Boşa yaşanmış ya da hakkıyla yaşanamamış

Yılların,

Gecikmiş itirafların ağıtıdır…

Bu yazı yaşamdaki kırgınlıkları ve kırıklıkları yok etme çabasından yorulmuşlar için derlenmiştir. Bu kırılmışlık duygusunu bir sanat haline getiriyor Japonlar ve adına KİNTSUGİ diyorlar. Çıkış noktaları ise WABİ SABİ denen Japon felsefesi.

Yaşam hepimizi farklı farklı zamanlarda, farklı farklı yerlerden kırmıştır. Kimi zaman yaşamın esintisi “bora” ya dönüşür, yakar, yıkar, ezer. Ama geçer!… Tıpkı sevilerimiz, hayal kırıklıklarımız, kırgınlıklarımız, umutlarımız gibi… Tatlı, acı anılar bırakarak geride kalırlar ama yaralarlar!!!.

İşte tam da bu noktada feda ettiklerimizle, yaşanmış kırgınlıklarımızla tanışırız. Bizim gülüşlerimiz vardır, ardında çığlıkları barındıran. Yaralarımız vardır, kanaması hiç mi hiç durmayan. Suskunluklarımız vardır, sustukça bizim adeta kulak zarlarımızı patlatan…

Değerler skalası her ne kadar vefadan, vicdandan, insani değerlerden bahsetse de biz yine de hüznümüzün sarmalında dolaşır dururuz. O hüzün ki EMİCİDİR. Bir buğu gibi insanı içine alır, nefes alamazsınız ama yine de o buğunun içinden çıkmak istemez, ondan keyif almaya başlarsınız. Adeta katilinize aşık olursunuz. Yaşamsal ACILAR ise fiziksel emareler verir, o acıdan hemen kurtulmak istersiniz ve mutlaka ilacınızı bulursunuz. Bir de tabii yaşamımızdaki IZDIRAPLARımız vardır. O ise kemiricidir. Kıtır kıtır sizi yer. Kemirilme sesini duyar ve bu sevimsiz sesten kurtulmak için harekete geçersiniz. Ama hüzün! Kavrayıcı, kapsayıcı, kuşatıcı, uyuşturucu ve yok edicidir.

Zorluklar karşısında nasıl dik durmamız gerektiğini öğrenmişliğimiz vardır bizim… Kimi yaşanmışlıklar bizi yaralayıp, kimi ise yaralarımızı sararak geçmiştir…

Kim bilir ne çok kusur barındırıyoruz biz de içimizde… Saklamaya çalıştığımız kusurlarımızdır aslında bizi biricik kılan. Her birimiz farklı yerlerden çatlamışız, tıpkı o Japon kâseleri gibi. Ama onları örtüp tamamen kusursuz gibi göstermek değil aslolan… Tam aksine her biri bizi büyüten, birer hazine değerinde olan o çatlaklarımızı göstere göstere yürümeye devam etmek…

Bizi bir bütün kılan şey aslında kusurlarımız, kırıklarımız, çatlaklarımızdır. Hayat herkesi tökezletebiliyor, kırabiliyor. Hemingway’in de dediği gibi, bazıları bu kırıklardan daha güçlü, daha parlak çıkıyor. Aynı Kintsugi gibi…

Altından ve kendi içinde çok güzel.

Fatma Hasene Somer

KİNTSUGİ sanatı – 1. bölüm