Doğum kadar ölüm de normal aslında. Ama normali kabullenmek kolay olmuyor. Sevdikleriniz, sevenleriniz, toplumun iyi yetişmiş seçkin ve saygın insanları, herkese dokunan, yardımcı olan, şefkatli ve merhametli dostlarınız eksildikçe, yalnızlığa doğru yürüdüğünüzü fark ediyorsunuz. İyiler azalıyor diye daha bir üzülüyoruz. Etrafımıza bakıp, kötülerin artışına çok bozuluyoruz.. Ama yapacak bir şey...