Etiket: Tunç Şanad BG Dergi yazıları

Birkaç gündür internetten yol haritaları veren birkaç uygulamaya girip, hangi güzergahı takip etmesi gerektiğini inceliyordu. İstanbul’dan çıkıp, Marmara Denizi’nin kuzeybatısını tercih ederek, Gelibolu, Lâpseki, Çanakkale, Ezine üzerinden Ayvacık’a ulaşabilirdi. Denizi soluna alıp bir müddet daha batıya gittiğinde Sivrice Koyu’na varacaktı. 405 kilometrelik bu yolculuk için sitelerde genellikle 5 saat, 10...

Küçük bir bisiklet adeta bacağını yalarcasına yanından hızla geçti. Beş-altı yaşlarındaki çocuk sıkı bir fren yapıp, üzerinden atladı ve bisikleti olduğu yere öylece bıraktı. Kamelyaya doğru yönelirken Murat, ardından yaklaşmakta olduğu çocuğa seslendi, “Hey, bisiklet öyle yere fırlatılmaz!” Çocuğun onu duyduğu falan yoktu. Bankın üzerinde bulduğu ile ilgileniyordu. Adam tekrar...

Aslına bakarsanız ben hep vefatı cami minaresindeki hoparlörden duyurulacak küçük bir sahil yerleşkesinde ölmek istedim. Ama Bodrum’un o koyu öyle bir yer değil, biliyorum. Sevgilim, – kim bilir bir ayrı bir barışık kaç yıldır birlikteyiz – İstanbul Ataköy’deki dairesini satıp, Bodrum’dan bir ev alıyormuş. Geçen akşam yine Yeşilköy Balıkçılar Çarşısı’nda...

1985’i 86’ya bağlayan yılbaşı… Bir grup arkadaş o seneler için pek de alışık olunmadık bir tatil programı yapıyoruz. Üç geceliğine Bodrum’a gideceğiz. Katılanların hepsi değişik çevrelerden benim arkadaşlarım; çok azı daha önceden birbirlerini tanıyorlar ya da benim bulunduğum bir ortamda karşılaşıp tanışmışlar. Kimler yok ki; gazeteci, modacı, ceza avukatı, ajans...

Kızarmış ekmek kokusu ile uyandı. Barda tanıştığı kadınla geceyi geçiren erkeklerin sabah kahvaltısı hazırlaması pek de alışılmış bir şey değildi. Hâlâ uyanmamışsa uyandırılır, adam işe geciktiği için kadının biran önce çıkması gerektiği söylenir, mümkün olabildiğince nazik davranarak hemen giyinip evi terk etmesi sağlanır, rol yapabilme kabiliyeti oranında inandırıcı bir şekilde...

Eymen, babasının istediği bazı işleri halletmek için birkaç günlüğüne şehre gitmişti. Kimi pürüzler çıkınca kalış süresi uzamış, ancak dönebilmişti. Kentte kaldığı sürece Defne’yi her gün telefonla aramış, ilk gün görüşebildikten sonra diğer günlerde hep ulaşılamıyor mesajı ile karşılaşmıştı. Meraka kapılmış, telefonunun bozulmuş olduğu ve tamiri için servise verdiği düşüncesiyle endişesini...

Yanındaki tabelada “Durul Üçgüller / Mali İşler Koordinatörü” yazan kapı hızla açıldı ve iç kulpu duvara vurdu. Dikkatini yaptığı işe yoğunlaştırmış olan masanın ardındaki adam, kapısını bile vurmadan hışımla içeri girmiş kadına şaşkınlıkla açılmış gözlerle baktı. Birkaç adımda odanın ortasına gelen Begüm öfkeyle parmağını salladı: “Nasıl yaparsın bunu! Benim yoldaki...

Bir köşeden diğerine hızla koştu ve duvarın dibine sindi. Etrafı kolaçan etti. Şimdilik kimse yoktu; ama her an her şey olabilirdi. Peşinde hep birilerinin olması ve öldürülme ihtimali tüylerini ürpertiyordu. İnsanoğlu zalim diye düşündü; kendinden olmayanlara yaşam hakkı tanımıyorlar bu zamanda… Esmerliği daha kolay fark edilmesine mi neden oluyordu acaba?.....

Aslına bakarsanız şu imza günleri satışı artırdığı için iyi oluyor tabii… Ama bazen öyle yazarlar geliyor ki; onları kitapevinin alt katındaki küçük odamda ağırlarken zaman geçmek bilmiyor. Egoları şişik adamlar, narsistliği tavan yapmış kadınlar… Ama şu Behzat Divitmen’i çözemedim doğrusu. Bütün o muhteşem oyunları yazan kişinin Stratford’lu William Shakespeare olduğuna...

Kaleden Halikarnas’a uzanan Cumhuriyet Caddesi’nin ortasından denize doğru döndüler. Kıyıdaki açık kafeye girerken Mustafa “Ben kola içeceğim” dedi. Adam, çocuğun teyzesi olsa buna razı olmazdı diye düşündü ve hemen gözüne çarpan tezgah üzerindeki limonata makinesini gösterdi, “Ben olsam bunu seçerdim.” Mustafa, içinde buz gibi limonatanın döndüğü cam fanusun dışındaki buğulanmayı...

Tolga, birkaç müstakil evi çevreleyen kısa duvarın yanına arabasını park ederken mırıldandı: “Uzun bir yolculuk oldu…” Kontağı kapattıktan sonra eliyle ensesini ovuşturdu, başını sola sağa yatırıp rahatlatmaya çalıştı. İstanbul’dan yola çıktıktan sonra direkt Bodrum’a gelseydi bu kadar yorulmazdı, ama İzmir’e uğrayıp birkaç işi halletmesi gerekmişti. Gece yarısını geçmiş, saat neredeyse...

Kapı, duvarlar kadar yüksek değildi. Üzerindeki kimi çıkıntılar istediği seviyeye yükselmesini sağlayabilirdi. Makinenin kayışını boynundan ve bir kolundan geçirip, yanına doğru olabildiğince sağlama aldı. Uzun objektifin demir kapıya çarpmamasına özen göstererek tırmanmaya başladı. İki kolunu da üzerinden uzatabileceği bir seviyeye geldiğinde ayak uçlarını uzun bir süre durabileceği daha uygun çıkıntılara...