YOK ARTIK/Celal Gürsoy yazıları…

Her sabah çok erken saatte bilgisayarımı açıp sistematik bir şekilde yerli ve bazı yabancı gazeteleri okurum. Son zamanlarda manşetlere bakıp çok sık olarak “YOK ARTIK” dediğimi fark ettim.

Bu manşetler sadece siyaset hayatımızla ilgili değildi, o sektörde artık hemen her habere “YOK ARTIK” diyorum da sağlık haberlerinde bir doktorun ne kadar vizite ücreti talep ettiğini okuduğumda da reaksiyonum aynı oldu, bir topçuya ne kadar transfer ücreti ödendiğini okuduğumda da abartılı rakamlar karşısındaki şaşkınlığım değişmedi.

Ülkenin hali meydanda iken gençlere örnek olması gereken çok ünlü bir sanatçımızın bir arabaya kaç milyon lira ödediğini okuduğumda da aynı sözcükler beynimin içinde döndü, bir tecavüzcünün mahkeme kararı ile nasıl hala serbestçe aramızda dolaştığını okuyunca da çaresizlik içinde aklım altüst oldu.

Ne yazık ki son zamanlarda çok sık olarak köpeklerin bilinçli olarak bir İNSAN (!) tarafından zehirlendiğini okuduğumda da “YOK ARTIK” dedim, Anadolu’nun ücra bir köşesinden gelip sporda başarılı olan gençlerimizin ne kadar acınası bir ilkellikte çalışmak zorunda kaldıklarını okuduğumda da “YOK ARTIK” dedim.

Yabancı ülkelerin bize karşı takındığı tavırları, uyguladıkları taktikleri okudukça da “YOK ARTIK” dedim, kadınlara karşı uygulanan şiddet haberlerini, hele o mide bulandırıcı resimleri gördükçe de “YOK ARTIK” diyerek isyan ettim.

Peki bizi idare edenler benimle aynı yazıları okumuyorlar mı? Onlardan neden “YOK ARTIK” diye bir ifade duymuyoruz?

NEDEN?