HARUN; BİR DELİ ADAM…
Harun Özakıncının yönetmenliğini yaptığı Cevat Şakir Belgeselinin bir bölümünü dün (2 Haziran) Bodrum Belediyesi Meclis Salonunda izlediniz birçoğunuz.
Harun’la ilgili bir yazı yazmayı düşünüyorum ne zamandır ve aklıma hep Barış Manço’nun “Osman” şarkısının ilk cümlesi geliyor; Osman bir deli oğlan…
Harun da bir deli adam….
Onu ilk tanımam Hadi Gari Cumhur filminin setinde oldu. Ama o zamanlar deli olduğunu bilmiyordum.
Oysa anlamam lazımdı; çok ince düşünülmüş bir hikâyeyi, çok ince mesajlar vererek anlatırken “Bu film gişe yapar mı?” diye düşünmeden yerel motiflere bağlı kalırken anlamam lazımdı.
O zaman figüran olarak çekimlerinin bir kısmına şahit olduğum filmi iki kez sinemada, sonra evde izleyip çokça beğendim. O esnada da Harun ile arkadaş oldum.
Önce Facebook’tan yazışmaya başladık. O kadar heyecanlıydı ki daha film vizyonda iken bana yeni bir filmin senaryosunu gönderiyordu.
İstanbul’a tanışmayı düşündüğümüzü söylediğimde “B.ku yedin” dedi.
buy Nolvadex
Geldik, yerleştik… Bir “Bodrumlular” buluşmasında bir araya geldik.
İlk o zaman bahsetti belgeselden. 2009’un Kasım ayıydı.
Elinde para ya da teknik olanaklar yoktu ama projesi hazırdı.
O gün o sofradaki Bodrumlu çocuklar olarak biz de “Ooooo, harika, muhteşem” nidaları ile coşunca….
Sanırım Harun yine delirdi.
Birkaç gün sonra bana belgeselle ilgili dokümanları göndermeye başladı.
Kime nasıl ulaşılır, kim neyi daha iyi anlatır, hangi kaynak nereden araştırılır, bir şehrin iki ucunda, günde yirmi kez konuştuk kimi gün.
Harun benim de onun gibi deli olmamı istedi, belgeselin içine daha çok girmemi teklif etti.
“Son yıllarda yeterince macera yaşadım, ben yokum” dedim.
Basın danışmanlığı ile sınırlı kaldım. Sağ olsun kabul etti hatta “güvenli” iş görüşmeleri bile ayarladı bana.
***
Ocak ayıydı, usta fotoğrafçı Ara Güler ile yapılan çekimde her şey ters gidiyordu. Işıklar istenildiği gibi çalışmıyor, kameraya elektrik gelmiyor, mikrofon bulunamıyor derken Harun’a dönüp,
“Bu şartlarda bu işe nasıl girebildin? Ben asla cesaret edemezdim” dedim.
O da sinirden ağlamak üzereydi ama şöyle yanıt verdi:
“Her şeyin dört dörtlük olmasını beklersem bu işi yapamam ki.”
Şu anda güvenli ofisimde, güvenli masamda, bilgisayarın başında, güvenle çalıştığım için, Harun kadar deli olmadığım için…
Dün orada değildim.
Harun bu belgeseli ne şartlarda çekti, o süreçte başına çeşitli sebeplerle neler geldi, sabahlara kadar nasıl çalıştı hepsini bilen biri olarak…
Bugün onunla gurur duyuyorum.
Yazarın Diğer Yazıları
29.11.2012
Yorumlar