SUÇUN UCUNDAN TUTMAK..

Şimdiye kadar kapanan dükkan sayısı hafızamızda tutamayacağımız kadar çok. Kapananların yerine, daha fazlası, çok farklı olmayan yani kapananı aratmayan yenileri açılıyor ve bunu kimse umursamıyor. Ancak kitapçı kapandığında kitap okumayan bir millet olduğumuz ortaya çıkıyor diye yüzümüz kızarıyor, “tüh yahu yinemi” diyoruz da işletmecinin hiç mi suçu yok, tek başına kitap sartarak geçim sağlanmayacağını bilmiyor mu? Sen de eczacılar gibi ilactan çok parfüm ve terlik satsana!…

Türk halkının ezelden beri kitap okuma oranının düşük olduğunu söyler dururuz, sevdirmek ve özendirmek ve hatta gerekliliğini vurgulamak gerekmiyor mu? Bunu kim yapacak diye ulemayı toplayıp derman arayacak değiliz elbet, bunu yapacak tek kurum var O da BASIN, eğitmenimiz de odur yönlendirenimiz de. Basının ışık ve güç aldığı kaynak ise bu ülkenin sanatçılarıdır. Birbirini besleyen bu iki olgunun bizi doğruya, eğitimli ve dürüst olmaya yönlendirmesi gerekiyor. Sanata verdiğimiz önem, yazara verdiğimiz değer, günden güne azaldıkça basın da kudretini yitirmekte, bizler de günden güne cahili çoğalan bir topluma doğru yol almaktayız.

Turizm diye tutturup gözümüz başka birşey görmeyince, para gelsin de nasıl gelirse gelsin düşüncesine doğru bizi ittirenlere kandıkça olanlar oluyor ve cahili cühelası bol bir toplum oluşturuyoruz.

Sanata yatırım yapmayan, sanatsal faaliyetlere bütçe ayırmayan, sanatçı yetiştirmeye çaba göstermeyen ve hatta sanatçıdan korkan yönetimler oluşturan bizler suçluyuz. Kendinizi soyutlamayın, illaki suçun bir köşesinden tuttuğunuz oluyordur, yeterki bunun farkına varın ve tekrarlamayın.

Çocuklarımızın top oynayabilecekleri yegane okul bahçelerini otopark yapan zihniyetle de mücadele etmeliyiz “ESNAFIM” diye yere göğe sığdıramadığını pazarcılara ezdiren zihniyetlede. Okul masraflarını karşılamak için çocukların basket sahalarını, kiraya veren zihniyetle de mücadele etmeliyiz, Halkevinde sanatsal faaliyet yapmak yerine turistik eşya satan tezgahlar kurmayı yeğleyen zihniyetle de.

Çocuklarımızın sağlıklı, dürüst, adaletli ve özgür yetişmesini sağlayacak kötü alışkanlıklar edinmeyecekleri ortamları yok etmekte yarıştığımız yetmiyormuş gibi, var olan olanakları da göz önüne sermeye üşeniyoruz.

29 Ekim den bu yana ilçemizde yapılan çocuklarımızın yarıştığı iki büyük yelken yarışları organizasyonlarını kıytırık bir iki haber yapan basınımızdan şikayetçiyim.

Birisini çalıştığım tekneyle yaptığım gezi esnasında seyrettim, bir diğerini de Yelken Kulüpte Eşimle Birlikte. Çocuklarımızın cıvıltılarını, gösterdikleri sabır ve çabayı, yarışmada sergiledikleri doyumsuz manzarayı görmemezlikten gelmek ve takdir edecek çabayı göstermemek bizlerin gelecek nesillere neyi teşvik edeceğimizi bilmediğimizi göstermektedir.

Denizi ile ünlü denizcisi ile denizinden geçimini sağlayan bizlere denize sırtını dönüp oturmak yakışmıyor…

Taaaa Bafa’ya kadar gidip Belediye Başkanının 5 dakikada 200 kere ip atladığını sayıyorsunuz da burnunuzun dibinde kaç yelkenli denizde salındı diye saymıyorsunuz.

Sayfa sayfa “O” ne dedi, “Bu” ne dedi diye bir sürü bilinen sözleri kırık plak gibi nakarat etmekten sıyrılıp, sayfalarınızda şu çocukların gögüs kabartan çabalarına yer verip onları cesartlendirip onurlandırmanızı bekliyorum. Eminim o çocuklar da bekliyorlardır.

Bodrum’u Bodrum’da doğanlar mı? Yada sonradan olanlar mı? Kurtaracak diye sormanız yersizdir.

Cevap:  sırtını değil, yüzünü denize dönenler kurtaracaktır…

Sağlıcakla kalın saygılarımla…