GÖREBİLDİĞİM

buy Colchicine buy Tadalafil buy Cialis Professional  

Bu yaz Bodrum sokaklarında bu alışkanlığı çocukların yüzlerinde gördüm ben. Bazen sabahın erken saatlerinde çöp bidonlarının önünde para edecek bir şeyler ararken, bazen sokaklarda trafik ışıklarında mendil satarken, bazen elektronik tartıların önünde beklerken, pazarda otobüs garajında boylarından büyük el arabalarıyla bazen balon, bazen de oynamaya kıyamadığı oyuncaklarını satarken. Suskun, çaresiz, içine kapanık. Bir yanda duygulu, hırçın, kavgacı, sevecen, şefkatli, koruyucu,…

Geçenlerde bir kaldırım kenarında gördüm yine zayıf bir çocuğu. Boyundan büyük iki tekerli bir araçla geziniyordu, durdu birden. Kaldırımın duvarla birleştiği yerde yatan zayıf bir kediyi yavaşça aldı eline. Huysuzluk yapmadı kedi. Gücü de yok gibiydi. Kırk yıllık dost gibi sarıldılar birbirlerine. Rengini yitirmiş pantolonunun cebinden belli ki “öğleyin yerim” diye düşündüğü gazeteye sarılmış yarım ekmeğini çıkardı, kurumuştu ekmek. Arasını açtı, peyniri çıkardı kediye uzattı. Sadece merhamet miydi yaptığı? Sadece yemek miydi paylaştığı? Anne babalık mıydı yaptığı? Bir çeşit devlet koruyuculuğu mu yoksa? İnsanlığını mı yapıyordu kendince? Yoksa, yoksa bir an unutmak mı istemişti kendini? Bilmiyorum…

Ben bakıyordum sadece…

Neydim ben insan mıydım? Bakan ama göremeyen, anlamayan!.. Kaldırımdan geçerken aynı kediyi görebilir miydim ben, ya da görmek ister miydim? O çocuğun kediyle paylaşımını ben çocukla paylaşabilir miydim? Kucağıma alıp hiç bırakmayacak gibi sarılsam, protein ve vitaminlerle beslesem, sıcacık bir ev sunsam, çocuk yetiştirme kitaplarının hepsini ezberlesem, her adımında doğruyu yanlışı göstersem, her hapşırdığında doktora götürsem, üzerine titresem yeter miydi bu paylaşım? Eşit değerde olur muydum çocukla?

Olmazdı, eşdeğer bir duygu olamazdı bu. Yetmez benim yaptıklarım, yetmedi zaten. Ne duygularım ne de mantığım eşitleyemedi ikisini,..

Kaldı ki ben İnsan olmayı, alışılmış yoksulluğu veya yoksulun insanlığını anlatmaya çalışmıyorum. Ortada bir eksik, bir hata, bir suç var diyorum.     

Suç ister bende, ister sizde, ister sistemde, isterse hepimizde olsun sonuç aynı.

Ben onun da üzerinde durmuyorum artık.

Şunu söylemeye çalışıyorum her yerde olduğu gibi ; Bodrum’da da görülmesi gereken ve gittikçe büyüyen bir durum var.

Ve bu…………