NEYDİ SEVGİ?

Biz toplumsal olayları nasıl dışarıdan izliyorsak sevgiyi de izliyor veya dinliyoruz. Bilmiyoruz aslında. Üstelik çoğu zaman taklit ediyoruz. Başka bir deyişle onu yaşamıyoruz. Eğer yaşasaydık onu besler ve büyütürdük. Ekonomik sıkıntılar, ırkçılık, milliyetçilik, hoşgörüsüzlükten beslenen nefret suçları bu kadar çok olmazdı.

Soruyorum size?

İnsan sevgisini taşısaydık her tarafımızdan kin, öfke ve kan akar mıydı? Kadınlar, genç kızlar kocaları sevgilileri hatta babaları ve kardeşleri tarafından sokak ortasında dövülür, öldürülür müydü?

Doğu kan gölü haline gelir miydi?

Gözyaşları sel olup akar mıydı? “bir şeyler yapmak lazımlar” “teröre lanet”ler, “barış istiyoruz”lar,  “akan kanlar dursunlar” lafta kalır mıydı?

Neydi sevgi?
Sevgi iyilikti, dostluktu… Sevgi emekti…

“Sevmek, bir başkasının hayatını yaşamaktır.” demiş Balzac. Öyleyse bir şeyler değiştirmek istiyorsak bir şeyler yapmalıyız değil mi?

Belirleyici olan ne?

Söylendiği değil, ne yapıldığı değil midir?

Doğunun en ücra yerindeki bir damla gözyaşına batıda ortak olmak değil mi insan olmak? Yada batıdan doğuya veya kuzeyden güneye,..  İnsan olduğumuzu hatırlamamız için bir yakınımızı kaybetmemiz mi gerekiyor?

Bu kadar uçlarda mı yaşıyoruz artık hayatı?

İnsanların yüzlerinin, gözlerinin rengi, düşüncesi, dini, dili, ırkı farklı da olsa gözyaşlarının rengi aynı değil mi ? Order Natrexone

Kahkahasının rengi mi farklı? Üzüntüsünün tadında renk mi yok? Göremiyorsak sebebini devlette onda veya bunda arayacağımıza kendi insanlığımızda, balon gibi şişirdiğimiz egolarımızda, beslediğimiz cahilliğimizde, parçalara ayırdığımız sonra da yok ettiğimiz sevgimizde aramamız gerekmiyor mu artık?     

Neydi sevgi?
Sevgi iyilikti, dostluktu… Sevgi emekti. Bazen hak etmekti. Bazen de görmek, anlamak… “Saçak altına sığınmış göçmen kuşun kar tanecikleri arasında düşen beyaz tüyünü de görebilmek.

İşte sevmek.”der Sunay Akın sevmek şiirinde. Doğru mu? Gözümüzün önündekileri göremezken bu zor mu gelir!.

order Topamax on line Can Yücel Anladım adlı şiirinde; “Biri sana git dediğinde, kalmak istiyorum diyebilmekmiş sevmek. Git dediklerinde gittiğimde anladım…” der. Hayat tecrübesi midir bu yoksa ne pahasına olursa olsun yanında olabilme mİ? Sonuna kadar savaşabilme arzusu mu? Bizde bunlardan yok mu?

Nazım Hikmet mektubunda; “seni nasıl seviyorum biliyor musun? Diye sorar Piraye’ye; “Ot yağmuru nasıl severse, ayna ışığı nasıl severse, balık suyu ve insan ekmeği nasıl severse, sarhoşun şarabı, şarabın billur kadehi sevdiği gibi, annenin çocukları, çocukların anneleri sevdikleri gibi,…” der. Bu kadar cesur, net ve doğal değil miyiz artık. Yoksa herkes olamaz mı? Deneyemez miyiz?…   cheap Lasix

En azından Özdemir Asaf okuyamaz mıyız? Sonra iki dakikamızı ayırıp gözümüzü kapatarak düşünemez miyiz satır aralarını…    

Onun güzelliğini herkes görüyorsa o bence az güzeldir.
Herkes biliyorsa o bence hiç güzel değildir.
Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir.
Yalnız ben biliyorsam bu aşktır.
Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.

Kendi yalnızlığında yaşayanlar!

Neydi sevgi?