Sevmek

“Yolu sevgiden geçen herkese sesleniyorum: Lütfen, sevginin üzerine basmayınız!”

Sunay Akın

*

“ Ağır ağır ölürler; kitap okumayanlar, müzik dinlemeyenler, Kalplerinde sevgi ve merhamet barındırmayanlar…”

Pablo Neruda

Leyla ile Mecnun’dan, Ferhat ile Şirin’ den, Karacaoğlan’dan, Pir Sultan’dan, Âşık Veysel’den, Atilla İlhan’dan, Nazım Hikmet’ten, Cemal Süreyya’dan beri aşka yüreğini veren bir kuşağız. Sevdik mi deli gibi, uğrunda ölür gibi… Biz, sevdik mi şiir gibi severiz!

Sevmek; bağlılık duymak anlamına gelmektedir. Sevmek, inanmaktır. Sevmek, yaşamaktır. Sevdiğini gerçekleştirmek, kendisinden de çok duyumsamaktır. Sevmek, sevgiyi bulmaktır. Sevmekte ikilikler kalkar, bir olmalara gidilir. İki ten, iki kalp, iki gönül yoktur sevgide. Tek bir kalp olunur, tek bir yürek olunur. Sevmek paylaşmaktır. Sevdiğiyle sevdiğini paylaşmaktır. Sevdiğiyle kalbini bölüşmektir sevmek…

Sevgide son yoktur. Sevgiler hiçbir zaman son bulmazlar. Biten sevgiler yoktur, bitmiş gibi görünen sevgiler vardır. Vazgeçiş de yoktur sevgide… Yaşandıkça yaşatılır sevilen. Ama kimi zaman sevgili için kimi zamansa sevginin bir gereği olarak saklanır bu aşklar… Vazgeçiş yoktur, vazgeçmiş gibi görünmek vardır o yüzden. Sevmekte istemek yoktur. Sevgilinin olduğu yerde son bulur istekler. Bir şey varsa istediğin, bu senin için değil, sevgili için istediğindir.

Oldukça içten bulduğum bir arkadaşımın sevgi konusunda bana yakınması şöyle oldu: “Birbirimizi çok sevdiğimiz; altı yıldır birlikteliğimizi yürüttüğümüz, son aylarda aramayan sevgilim, dün telefonla aradı. Bir saatten fazla konuştuk. Onu öfkeli ve sinirli buldum! Kendince nedeni var. Hep o konuştu, bana azını bıraktı, diyebilirim. Sonra ikimiz de hıçkıra hıçkıra ağladık! ”

Oysa üç günlük dünya, böylesi sevgisizlik elbette onaylanmaz! Sevgi, ilaçtır. Bireye gönül gücü ya da moral verir. Değerinin bilinmesi gerekir. Hayat ritminizin gönlünüzce olmasını dilerim.

Gelin tanış olalım,

İşi kolay kılalım,

Sevelim sevilelim,

Dünya kimseye kalmaz!

Yunus Emre

*