Etiket: Sedat Kaya
1968’in Ekim ayıydı. Yüreği kıpır kıpır üniversiteli 6 genç gece yarısı yataklarından kalktı. Hüseyin İnan, Taylan Özgür, Mustafa Yalçıner, Alpaslan Özdoğan, Mete Ertekin ve bir kişi daha. Statta buluştular. Hüseyin’in elinde 6 kiloluk bir teneke vardı. Beyaz renk boyaydı. Japon malı, en kalitesinden trafik boyası. 100 yıl silsen silinmez cinsten....
Bu cennete ilk yerleşenler Dorlar’dı. Sonra Lelegler. Çevre uygarlıklar onlara “Karialılar” dedi. Denizden gelen kent kuruculardı onlar. Onlar taşı oya gibi işleyen usta sanatçılardı. Mermeri levhalar halinde kesen ilk yontuculardı. Homeros’un ifadesiyle “savaş başlığının üzerine konan sorguçu, kalkan üzerine işaretler kazımayı ve kalkanı tutmak için kulp yapmayı icat edenler”di. Kireçsiz...
Gecenin bu saatinde parlıyor bütün ihtişamı ile Sirius yıldızı. Antik Yunanlılar koydu bu ismi. Sirius “kavurucu” demekti. Türkler Akyıldız adını verdiler ona, Araplar Şir’a. Tarih boyu hemen hemen tüm kültürde kutsandı Sirius. Bazı bölgelerde Tanrı kabul edildi, bazılarında cehennemin bekçisi. Binlerce yıl Sirius kuzey yarım kürede Temmuz sonlarında doğuyor. Yani...
Mesudiye’deki orman yangınından birçok hayvan kaçarken, bir böcek türü yanan ağaçlara akın ediyor. Görevleri külden yeni bir yaşam çıkarmak, ormanı yeniden canlandırmak. Bilimsel adı, Melanophila acuminata. Biz “Kara Yangın Böceği” diyoruz. Bu böcekler antenleriyle yangını kilometrelerce uzaktan sezebiliyorlar. Ayrıca orta bacaklarının yan tarafında çukurcuk denen organlarıyla orman yangınından çıkan kızılötesi...
Mesudiye tetikte. Yangın riski henüz geçmedi. Bugün ve yarın için alarm verildi. Ekipler beş gündür sahada. Nerede bir tütme ya da alevlenme var, hemen müdahale ediyorlar. Onları izlerken insanın yüreği burkuluyor. Bakın ateş hattındaki o kahramanların haline. Kiminde yırtık bir pantalon. Kiminde yırtık çoraplar. Botları eskimiş. Yüzleri kapkara. Üstleri kir...
“SORU SORULMAYAN HAYAT, YAŞAMAYA DEĞMEZ…” Datça’nın Mesudiye bölgesinde 700 hektar orman ve tarım alanının kül olmasına neden olan yangının suçlusu bulundu! Patlayan trafo. Teknik ekipler inceleme yaptı ve Cumhuriyet Savcılığı soruşturma başlattı. Bakalım sonucu ne olacak? Peki tek suçlu trafo deyip bu kara defteri kapatacak mıyız? Kapatmamamız gerekiyor. Kapatırsak, bu...
“Bu gemi bir kara tabut Bu deniz bir ölü deniz İnsanlar ey, nerdesiniz? Nerdesiniz?” Nazım Hikmet *. *. * 1816 yılının Haziran ayıydı. Sömürgeci İngilizler, sanki kendi mallarıymış gibi Senegal’i başka bir sömürgeci Fransızlar’a devretmişti. Fransız Kralı 18. Louis, Senegal’e taçlı ve 3 zambaklı bayrağı dikmek için 4 askeri gemi...
“Ağaçların konuştuğunu bilir miydiniz? Evet, konuşurlar. Birbirleriyle konuşurlar, kulak verirseniz sizinle de konuşacaklardır. Asıl sorun, sizin dinlememeniz, doğayı, ağaçları.. Biz ağaçlara zarar vermek istemeyiz. Ne zaman onları kesmemiz gerekse, önce onlara tütün ikram ederiz. Odunu asla ziyan etmeyiz, lazım olduğu kadar keser, kestiğimizin hepsini kullanırız. Eğer onların hislerini düşünmez ve...
1864 yılının Mayıs ayıydı. Karadeniz kıyılarında çiçek ayıydı. Çiçek umuttur, bahardır aslında. Ama bu kez karakıştı adeta. Karahindiba çiçekleri beyazlaşmıştı, tüyleri etrafa saçılıyordu. Rüzgârla gökyüzünü sarıyorlar ve ovaları, dağları, denizleri aşıyorlardı. Onlar gökyüzünde uçuşurken, yeryüzünde korkunç şeyler oluyordu. İşkenceler, cinayetler, tecavüzler. Evler yakılıyor, yuvalar yıkılıyordu. Anne karnında bebeler süngüleniyor, hasta...
Evimin manzarası Yunanistan’ın Tilos adası. Her gün komşunun en az 3 yolcu gemisi geçiyor gözümün önünden. Bu gemiler Yunan adalarını turluyor. Turistler, vatandaşlar deniz yolculuğuyla seyahat edebiliyor. O gemileri izlerken düşünüyorum. Neden bizde deniz ulaşımı yok? Olmamasının gerekçesi ne? Oysa Datça adeta bir ada konumunda. Üç tarafı deniz ile çevrili....
Haramilerin Düzenine Kafa Tutan Bir Kadın Adı Zeliha’ydı. Beş çocuklu yoksul bir ailenin kızıydı. Hayatları çok zordu. Bir yandan açlık, bir yandan hastalık. Hastalıklar kardeşlerini birer birer yanından aldı. Ailenin tek çocuğu kaldı. Yaşasın diye ismini değiştirdiler. Yeni adı, Yaşar Zeliha oldu. *. *. * 6 yaşında annesini kaybetti. Artık...
Haber tanrısı Hermes ile Aşk tanrıçası Afrodit’in çocuğuydu, Hermafrodite. İsmini, anne ve babasının adlarının birleşimden almıştı. Çok yakışıklı bir delikanlıydı ancak yaşıtlarından farklıydı. Onun yaşındaki gençler karşı cinsleriyle arkadaşlık kurarken, onun gözü kızları görmüyordu. Sadece gezmeyi seviyordu. Bir gün yolu Bodrum’a, Salmakis gölüne düştü. Gölün kıyısına yanaşıp su içmek için...
Ne zamandır fotoğraf çekemiyorum. Hava bir kapatıyor, bir açıyor. Yağmur bir yağıyor, bir duruyor. Bu sabah biraz güneş vardı, şansımı denedim. Şanslıymışım. Küçük bir anemonun üzerinde sırtı lacivert çizgiyi Avustralya yerel arısı.(Amegilla Cingulata) Bu cins arıyı böyle yakalamak büyük tesadüf. Çünkü bu arılar sürekli uçar, çiceğin özünü bile kanat çırparak...
Barbarlık çağının tam ortasında perde kapanır, ışıklar kesilir bir anda. Sahnelenen ölümdür. Savaş naraları bir yanda, bir yanda imdat çığlıkları. Ve bombalar düşer dört yana. Çocuklar ölür, türküler susar, sözler biter. Ve dudaklarda yarım kalan şiirler. Evlerden duyulan sadece ağıtlardır artık. Gökyüzünü saran kara bulutlar, yıkılmış, harap olmuş kentler, boş...
Anemon, papatya ve karahindiba. Datça kırsalında taşlık bir arazide yan yana fışkırdılar topraktan. Bir ömür birlikte yaşayacaklar, bir ömür arıyı, sineği, böceği birlikte doyuracaklar. Yan yana, can cana, kardeşçe. Ne kavga, ne savaş, ne ego, ne hırs. Anemon mütevaziliğin sembolüdür. Papatya sadeliğin. Karahindiba ise aydınlanmanın. Antik çağda 7 bilge yaşardı...
Ukrayna’da kan pazarı var. İnsanlar canını kurtarmak için ülkeden çıkmanın yollarını arıyor. Ama kapitalizm yine pusuda. Ölüm korkusunu bile ranta çevirdiler. Dün binbir zorluğu aşarak iki günde Kiev’den Lviv’e ulaşmış bir arkadaşımda konuştum. Polonya’ya geçmeye çalışıyor. Ama “Polonya gümrüğünde 1000-1500 euro vermeyen geçemiyor. O para da yok.” diyor. Romanya aynı....
SAVAŞSIZ BİR DÜNYA Gece bir rüya gördüm. 10 bin 500 yıl öncesi Cilalı Taş Devri’nde, orta Anadolu’dayım. Kapadokya’da, bugün Aşıklı Höyük dediğimiz yörede. İnsanlar arasında zengin fakir diye bir ayrım yok. Herkes tek tip evlerde oturuyor. Sınır, sınıf yok. Devlet, millet, bayrak diye kavramlar yok. Dinleri doğa. Affeden, cezalandıran, cennete,...
Zephyros batı rüzgârlarının tanrısıdır mitolojide. Meltemin, bahar yelinin ilahı. Güzel kokulu esintisiyle tanınır. Bu sabah Zephyros esintisi vardı bizim Mesudiye’de. Kokusu kar gibi açan badem çiçeklerinin kokusuna karıştı. Her yer kar beyaz. Hava mis. Hava tertemiz. Zephyros’u içinize çekin dostlar. Kışa elveda diyoruz. “Kalbimde bir bahar gizli deseydi kış, kim...