DUY, YA DA PATLAT GİTSİN…

get Cialis Professional Konuşma balonlarının arasında yaşıyorum. Kafa sesimi duyabilmek için, bazen bir kaçını, elimdeki mor iğneyle susturuyorum. Susturamadıklarımın arasından, sesinin tonunu, vurgusunu beğendiklerimi, kafa sesimi kapatarak dinlemeye başlıyor, anlamaya çalışıyorum. Tını güzel de, acep ne diyor?

“… Siz buradakine yeşil mi diyorsunuz arkadaşlar? Orada, bir yeşil renk var; dahası yeşilin bir harmonisi var, şaşarsınız. Şehre her ne olmuş olursa olsun, yeşilin yeşilliği bâki kalmış” diyor. Şaşırıyorum. Hakkında pek çok şey bildiğim, yıllar içinde yaşanması gittikçe kâbusa dönüşen, hemen her yanı beton olan, nerede başlayıp, nerede bittiği belli olmayan o şehirde, şevkle anlatılacak yeşil mi var?

buy methotrexate buy methotrexate online

Yirmi dönümlük alandaki, beş evden birinde doğmuş, orada yirmi yıl yaşamış biri olarak, düşünüyorum. Yenilebilen envâi otun dışında, meyvenin her türlüsü vardı. Renk renk çiçekler, çiçekleri meyveye dönüşmeyen ağaçlar. Mor salkımlar, sümbüller, leylaklar, filbahriler… Bir de şehri süsleyen, baharı, yeniliği müjdeleyen, yaprakları bir acayip yeşil, kendi bir acayip pembe erguvanlar.

Yolun yarısından fazlasını, sevgilerin en şahanelerini yaşadım o şehirde. Ve en sevdiklerimi, o şehrin toprağına verdim; yattıkları yerden erguvanları seyrediyorlar, bahar aylarında.

İçinden deniz geçen şehirden, sekiz yüz kilometre uzakta, Ege’nin güneyinde erguvanları, o şehrin erguvanlı zamanlarındaki kendimi anımsayınca, hüzünlü bir iyilik çöktü içime.

Yorucu, boş ve sert olanları patlatarak, aklıma, gönlüme oturacak balonları duymak için, kıstım kafa sesimi, dinlemeye başladım.