BODRUMLU KIZIMIZ DİLA’DAN MEKTUP VAR…

19.03.2018

A⁺

A^-

Herkese merhaba, ben Dila. 16 yaşındayım ve Bodrum’luyum ama bu yıl değişim öğrencisi olarak Kanada’da yaşıyorum.

Zaman geçtikçe çocukluğumdan beri en büyük hayalim olan bir ‘’sanatçı’’ olmak konusunda yaşadığım yerde yeterince imkan bulunmadığının farkına vardım. Öncelikle maalesef ki eğitim sistemimizde, sanatsal anlamda herhangi bir şeye yeterince yer verilmiyor. Sanatsal aktivitelere eğilimi olan öğrenciler değil, belirli derslere eğilimi olan öğrenciler ‘başarılı’ olarak değerlendiriliyor.

Ben de küçük yaşta baleye, hemen ardından da onunla birlikte keman eğitimi almaya başladım. Evet çocukluk döneminde insan birçok şeye heves eder, onlarca kursa başlar, sıkılır, bırakır. Ama benim de aynı şekilde başlamış, zevk almamış ve bırakmış olduğum onca aktivitenin yanında, bu ikisi benim için sadece hobi değil, ‘’gelecekteki kariyerim’’ olacaktı.

Ortaokulda iken profesyonel bale dansçısı olmak en büyük hedefim haline geldi. Sahnede yüzlerce, belki de binlerce alkışlayan insanın önünde dans etmenin verdiği heyecan, kendimizi tek bir kelime bile söylemeden sadece hareketlerle ve ifademizle anlatabilmemiz en büyük tutkularımdı. Dans ederken hayatımdaki bütün sıkıntıları unuttuğumu farkettiğim zaman hayatım boyunca hep bunu yapmak istedim, ve ne zaman başka dansçıları seyretsem ‘’Evet, bu benim geleceğim.’’ diye düşünüyordum.Tabii herkes ‘’Ciddi kariyer kararları vermek için daha küçüksün, değişir fikirlerin’’ dedi; 16 yaşındayım, liseyi bitirmeme 1 yıl kaldı ve dediklerinin tam tersi gün geçtikçe hedeflerime daha çok bağlanıyorum. Ama ülkemizde bu yönde ilerleyebileceğim parlak bir geleceğim var gibi görünmüyor, ve elbette ki her diğer genç gibi ben de geleceğim hakkında endişeleniyorum.

Peki neden buradayım?

2015 yılında liseye başladığımda kafamda geleceğimle ilgili karamsar düşünceler belirmeye başladı ve her ne kadar bu ülkenin vatandaşı olmaktan gurur duysam da ‘’ülkemin durumu kötüye giderken, sanata, spora, emeğe pek saygı gösterilmezken, ben nasıl sanatçı olacağım?’’ şeklinde düşünmeye başladım, etrafımdaki herkes baleyi ve müziği hobi olarak yapabileceğimi ama ‘gerçek’ bir mesleğe ihtiyacım olduğunu söylüyordu. Böyle düşünceler olmasına rağmen bu hayalimden bir saniye bile olsa vazgeçmedim.

Yurtdışında okusam ve liseyi bitirsem ilerde karşıma daha büyük fırsatlar çıkabilir, Türkiye’deki eğitim sistemi zor ve benim gitmek istediğim yola katkılı değil diye düşünerek, bu yaşta başka bir ülkede ailenden, tanıdığın herkesten, her şeyden uzakta ve anadilinden başka bir dil ile yaşamanın tüm zorluklarını göze alarak Kanada’da bir uluslararası öğrenci değişim programına başvurdum, orada sanatsal her türlü aktiviteye katılabilme imkanımın daha fazla olabileceğini düşündüm. Başlarda kendime hiç inanmasam da ailemin destekleriyle dil yeterlilik sınavlarını ve mülakatları geçerek programa kabul edildim. Aynı zamanda Kanada’da gitmek istediğim kurumunun seçme sınavlarına başvuru yapmak için birkaç fotoğraf ve videomu yolladım, ve gönderdiğim bale portföyü incelenince seçmelere girmeme gerek kalmadan kuruma davet edildim. 9. sınıfta başvurmuş olmama rağmen yeterli parayı biriktirmek için 2 yıl bekledik ve sonunda 11. sınıfta Kanada’nın New Brunswick eyaletinde eğitim hayatıma başladım.

İlk yılımın yarısını tamamladım bile ve gerçekten her ne kadar ülkemdeki her şeyi, ailemi arkadaşlarımı özlesem de eğitimim açısından burada çok daha iyi durumdayım, ayrıca daha mutluyum. Ama öğrendim ki liseyi burada bitirmeme yetecek kadar maddi bir imkanımız yok, zaten çok zor şartlarla gelebilmeyi başardım, geri dönmek zorunda kalacağım. Türkiye’ye dönüp orda mezun olursam da burada üniversiteye gelme hakkımı da kaybedeceğim. Doların değeri yükselmeye devam ediyor ve program gün geçtikçe bizim için daha pahalı hale geliyor. Ben ve ailem bir süredir olabilecek her türlü burs, sponsor, para desteği gibi olanakları araştırıyoruz, fakat ne yazık ki Kanada hükümeti lisede değişim öğrencilerine burs vermiyor.

İşte burada yardımınıza sığınıyorum! Başladığım işi tamamlamam için kişisel ihtiyaç ve harcamalarım dışında; lise değişim programı, yanında beni yıl boyunca barındıracak koruyucu aile, uçak biletleri, vize ve sigorta gibi zorunlu masraflarım toplam 30.000CAD’e tekabül ediyor. Bunu gerçekleştirmek için de bu paraya 31 Mayıs 2018 tarihine kadar ihtiyacım var.

Türkiye’de etrafımda, şu anda sahip olduğumuz durumlardan dolayı sanatçı olma amaçlarından vazgeçen birçok insan var. Ama ben, geleceğini sanata adamak için hazır olanlara ve gelecek kuşaklara hala bir umut olduğunu göstermek istiyorum. Yetenekli insanların hayallerinden vazgeçtiğini görmek beni hayal kırıklığına uğratıyor ama ben kendi hayallerimden vazgeçmek istemiyorum, çünkü hala dışarda ülkemizi bu konuda en iyi şekilde temsil ederek sanat hakkındaki olumsuz düşünceleri değiştirebileceğimize inanıyorum. Bu dünyanın renk istediğini ve o rengin de sanat olduğunun farkına varılmasını istiyorum. Bu yüzden her birinizin vereceği her kuruş desteğe ihtiyaç var; bugün sizin bana yaptığınız, yarın da ihtiyacı olan başka birisine benim de yapacağım yardım ile birlikte sanatın ve sanatçının geleceği için birer umut olacağız. Ve böylece hepimiz milletimizi en iyi şekilde temsil edebileceğiz, ayrıca sanatı ülkemizde daha değerli yapabilecek ve Türkiye’yi gururlandıracağız.