Anısına Saygıyla…

Cheap Sildenafil EY HALKIM UNUTMA BİZİ               order Lasix delivery Viagra Gold

 Vurulduk ey halkım unutma bizi  dağ gibi karayağız birer delikanlıydık,

 Babamız sırtında yük taşıyarak getirirdi aşımızı, ekmeğimizi.

 Arabalar şırıl şırıl ışıklarıyla caddelerden geçerken,

 Bizler mum ışığında bitirdik kitaplarımızı

 Kendimiz gibi yaşayan binlerce yoksulun yüreğini,

 Yüreğimizde yaşayarak katıldık o büyük kavgaya.

 Ecelsiz öldürüldük,dövüldük, asıldık.

 Vurulduk ey halkım unutma bizi.

 Yoksulluğun bükemediği bileklerimize çelik kelepçeler takıldı.

 İşkence hücrelerinde sabahladık kaç kez.

 İsteseydik diplomalarımızı mor binlikler getiren birer senet gibi kullanırdık.

 Mimardık, mühendistik,avukattık, doktorduk.

 Yazlık, kışlık katlarımız arabalarımız olurdu.

 Yüreğimiz işçiyle birlikte attı, köylüyle birlikte attı.

 Yaşamımızın en güzel yıllarını birer taze çiçek gibi verdik topluma.

 Bizleri yok etmek istediler hep.

 Öldürüldük ey halkım unutma bizi.

 Fidan gibi genç kızlardık.

 Hayat şakırdayan bir şelale gibi akardı göz bebeklerimizden.

 20 yaşında, 21 yaşında, 22 yaşında işkencecilerin ellerine terkedildik.

 Direndik küçük yüreğimizle.

 Direndik genç kızlık  gururumuzla.

 Tükürülesi suratlarına karşı bahar çiçekleri gibi.

 Utanmadılar insanlıklarından, utanmadılar erkekliklerinden.

 Hücrelere atıldık ey halkım unutma bizi.

 Ölümcül hastaydık bağırsaklarımız düğümlenmişti.

 Hipokrat yemini etmiş doktor kimlikli işkencecilerin elinde öldürüldük acımasızca.

 Gelinliklerimizin ütüsü bozulmamıştı daha.

 Cezaevlerine kilitlenmiş kocalarımızın.

 Taptaze duygularına birer mezar taşı gibi savrulduk.

 Vicdan sustu, hukuk sustu, insanlık sustu.

 Göz göre göre öldük ey halkım unutma bizi.

 Kanserdik, ölüm her gün bir sinsi yılan gibi dolaşıyordu derilerimizde.

 Uydurma davalarla kapattılar hücrelere.

 Hastaydık, yurtdışına gitseydik kurtulurduk belki.

 Bir buçuk yaşındaki kızlarımızı öksüz bırakmazdık.

 Önce kolumuzu omuz başından keserek.

 Yurtseverlik borcumuzun diyeti olarak fırlattık attık önlerine.

 Sonra da 32 yaşında bırakıp gittik bu dünyayı ecelsiz.

 Öldürüldük ey halkım unutma bizi.

 Giresun’ da yoksul köylüler sizin için öldük.

 Ege’ deki tütün işçileri sizin için öldük.

 Doğuda’ ki topraksız köylüler sizin için öldük.

 İstanbul’ daki Ankara’ daki işçiler sizin için öldük.

 Adana’ da paramparça elleriyle ak pamuk toplayan işçiler sizin için öldük.

 Vurulduk, asıldık, öldürüldük ey halkım unutma bizi.

 Bağımsızlık Mustafa Kemal’ den armağandı bize.

 Emperyalizmin ahtapot kollarına  teslim edilen.

 Ülkemizin bağımsızlığı için kan döktük sokaklara.

 Mezar taşlarımıza basa basa devleti yönetenler gizli emellerle.

 Başlarımızı ezmek, kanlarımızı emmek istediler.

 Amerikan üssü kaldırılsın dedik.

 Sokak ortasında sorgusuz sualsiz vurdular.

 22 yaşındaydık öldürüldüğümüzde ey halkım unutma bizi.

 Yabancı petrol şirketlerine karşı devletimizi savunduk komünist dediler.

 Ülkemiz bağımsız değil dedik kelepçeyle geldiler üstümüze.

 Kurtuluş Savaşında emperyalizme karşı dalgalandırdığımız bayrağımızı.

Daha da dik tutabilmekti çabamız.

 Bir kez dinlemediler bizi.

 Bir kez  anlamak istemediler.

Vurulduk ey halkım unutma bizi.

 Hukuk adına, özgürlük adına, demokrasi adına, batı uygarlığı adına.

 Birileri bir şafak vakti ipe çektiler.

 Korkmadan öldürüldük ey halkım unutma bizi.

 Bir gün mezarlarımızda güller açacak.

 Ey halkım unutma bizi.

 Bir gün sesimiz hepinizin kulaklarında yankılanacak.

 Ey halkım unutma bizi.

 Özgürlüğe adanmış bir top çiçek gibiyiz.

Şimdi hep birlikteyiz.

 UĞUR MUMCU