MEHMET ATİLLA

Öncelikle şunu söylemeliyim: Çocuklar için bir edebiyat metni oluşturma niyetiyle yola çıkmak, bir tür şans oyunudur. Hangi çocuğa sesleneceğinizi hiçbir zaman bilemezsiniz çünkü. Yetişkin edebiyatında da böyle bir bulanıklık vardır ama orada, her şeyden önce kendinizin hoşuna giden bir yapıtı...

              Halikarnas Balıkçısı doğayı, kıyı insanlarını ve uygarlık zincirini anlatmayı önceleyen tavrıyla Türk edebiyatındaki yerini uzun yıllardır koruyor, korumaya da devam edecek. Bulunduğu düzlemin harcında hem yazınsal hem de kültürel bir özgünlük var çünkü. Dizginlenemeyen coşkusu ve içtenliği de cabası....

        Halikarnas Balıkçısı denince akla çok şey gelir. Kişisel özellikleri ve nitelikleri bir yana, yaşamının önemli bir bölümünü Bodrum’a ve Anadolu kültürüne adaması unutulacak gibi değildir. Ne zaman Ege-Akdeniz uygarlıklarından, hümanizmadan, deniz edebiyatından, “mavi yolculuk”lardan söz açılacak...

Görsel uyaranların dört bir yanı kuşattığı toplumlarda yaşıyoruz. Büyüklerin evreniyle çocukların evreninin hangi alanlarda kesişip hangi alanlarda ayrıştığını belirlemek gittikçe zorlaşıyor artık. Çocuğu yetişkin dünyasından soyutlamak ne denli gereksiz bir çabaysa, tümüyle bu dünyanın içine çekmenin de kendine göre sakıncaları...

          Not almayı ya da sevdiğim yazıları arşivlemeyi severim. Eskiden gazete kesikleri biriktirir, ajandalar doldurur, sık sık da bunlara göz atardım. Günümüzde dijital bellekler bu işleri üstlendi; hem kolaylaştırdı hem de zaman kazandırdı. Fakat yine de el yazısı notları karıştırmak...